Hallo Perfectionist, welkom in mijn nieuwe thuis!
Vandaag wil ik eens het gesprek aangaan met de Perfectionist(e) in mij. Je ziet het goed, ik kies voor een hoofdletter P, om deze vandaag eens een ereplekje te geven. Wie ben jij eigenlijk, en wat zijn zoal jouw behoeften?… En wat zijn al die andere behoeften in mij, die de Perfectionist in mij regelmatig lijkt te willen dwarsbomen?
Laat ik het kaderen in een concrete situatie, want mijn Perfectionist houdt ook van helderheid, klaarheid. En ook gun ik jullie als lezers een concrete setting, in plaats van een algemeen filosofisch discours. En ja, dat laatste, daar houdt mijn Perfectionist ook niet van, als dit niet tot in de puntjes is uitgewerkt en onderbouwd met bekende en erkende referentiebronnen.
Om te beginnen is mijn Perfectionist vandaag al wat boos op mij, gezien ik toch weer last-minute begin te schrijven voor onze zondags-blog. Het had zoveel beter doordacht en onderbouwd kunnen zijn, als ik er eerder aan was begonnen! Dat er ook andere prioriteiten waren afgelopen week, kan mijn Perfectionist moeilijk vatten, gezien deze ALLES als prioriteit ziet. Ja inderdaad, alles. En bovendien houdt mijn Perfectionist niet zo van spontaniteit en creativiteit in het moment, behalve als de uitkomst toevallig perfect is! En dat laatste moet dan liefst op voorhand gegarandeerd zijn, anders begint mijn Perfectionist er liever niet aan…
Ik had jullie een concrete situatie beloofd. Wel, ik ben zojuist verhuisd, en zit hier in mijn nieuwe thuis tussen de dozen en een, laat ik zeggen, georganiseerde chaos…
Het besef dat ik hier nu woon, is langzaam aan het doorsijpelen. Als ik om mij heen kijk, zie ik vooral wat er allemaal nog moet gebeuren om hier de rust en harmonie, die mij zo dierbaar zijn, thuis te brengen.
Mijn Perfectionist zit hier op zijn troon een to-do lijst te maken met alles dat gisteren al gebeurd had moeten zijn. Jazeker, daar is deze heel goed in.
“Ja” zegt mijn Perfectionist, “Je had dit ook allemaal veel beter kunnen voorbereiden. Je had veel vroeger kunnen beginnen met inpakken, dan was het nu allemaal veel soepeler en comfortabeler gelopen. En waarschijnlijk was alles nu dan ook perfect in orde geweest”.
En toch waren er ook andere zaken belangrijk – tijd en ruimte voor afscheid nemen, in alle bewustzijn en op mijn ritme. En ik wilde ook ons team en mijn opdrachten niet zomaar aan de kant zetten, en juist daar ook zorgvuldig mee omgaan. En verder besefte ik, dat zelfzorg in deze fase toch ook wel heel belangrijk voor mij is, om te voorkomen dat mijn verhuis uitloopt op een traumatische ervaring en een te plotselinge verandering.
“Ok,” zegt mijn Perfectionist, “Hier ben ik het allemaal helemaal mee eens, zo lang je al die aspecten 100% perfect en tot in de puntjes opneemt en toepast, uiteraard.” Mijn Perfectionist lijkt alles in één keer in orde en perfect te willen hebben, en wel nu meteen en zo lang mogelijk op voorhand. Dus eigenlijk gisteren beginnen om het eergisteren al af te hebben. Ah, nu begin ik je te begrijpen, mijn dierbare Perfectionist. Vind je het allemaal zo belangrijk, en wil je het allemaal zo zorgvuldig en kwaliteitsvol in orde brengen, zodat alles al perfect is wanneer ik toekom in mijn nieuwe thuis? En zodat bovendien verder niemand hier last van ondervindt?
Ja, Zorgvuldigheid staat zeker hoog in het vaandel, en dit ook met een hoofdletter Z. Ja Zorgvuldigheid is zeker ook één van mijn kernbehoeften. Verder ook rust, harmonie, helderheid, orde en overzicht, veiligheid. Terwijl er ook een grote creatieveling in mij woont, die houdt van avontuur, van spontaniteit, van improviseren en in het moment oplossingen bedenken. Oh ja, daar ga ik van leven.
En dan is er dat deel in mij, dat zo lang mogelijk wilde vasthouden aan het oude vertrouwde, vanuit behoefte aan veiligheid en stabiliteit.
En dat andere deel, dat zich ook graag meteen volledig thuis wil voelen in mijn nieuwe setting. Ik wil mij graag welkom voelen, veilig en geborgen, in harmonie samenleven, licht, warmte en schoonheid ervaren, en te allen tijde mijn rust kunnen hebben.
Hmm, hierin lijkt mijn Perfectionist ook een rol te spelen. Nu weet ik zeker dat deze ook is meeverhuisd. En misschien gelukkig maar, want ik begin te zien hoe deze mij steeds probeert te helpen om het goed te hebben, mooie resultaten te bereiken, in harmonie te kunnen zijn, en al mijn dromen te vervullen.
Ik merk dat er nu wat meer mildheid in mij opkomt, ik kan al beter ontspannen, vanuit het idee bewuster te gaan samenwerken met mijn Perfectionist.
Ik wil graag naar je luisteren, lieve Perfectionist, naar wat er zo belangrijk voor je is. En ook wil ik leven vanuit spontaniteit en creativiteit. Ik ben nu toch ook wel trots op mijn verhuis, dat het mij toch gelukt is, mijn oude thuis netjes heb kunnen achterlaten, en nu ook stap voor stap, vanuit zorgvuldigheid mijn nieuwe thuis ga vormgeven en laten ontstaan. Ik merk dat de Perfectionist in mij nu ook wat tot rust komt, aanwezig kan zijn en mag waken over het goede verloop van dit creatieve proces dat ik LEVEN noem.
En voor degenen die, samen met de Perfectionist in mij, deze blog graag wat perfecter hadden gemaakt – grijp deze kans om het verhaal voort te zetten, het gesprek met de Perfectionist in jou, in anderen, om zijn bestaan te onderzoeken, beter te begrijpen, hiermee samen te leren werken en vooral samen te LEVEN!
