‘t VERZET
Een nieuw overlegcomité triggert in mij telkens weer iets van weerstand, verzet….zeker als het onze kinderen raakt. Ik denk dat velen herkennen hoe ze zich moedeloos, bezorgd, kwaad,…hebben gevoeld bij het horen van de mondmaskerplicht vanaf 6 jaar.
Mijn eerste reactie(lees woest):
‘Dit kan nu toch echt niet meer. Nu gaan ze er echt over. Zo gemakkelijk he…onze weerloze kinderen verplichten. DEGOUTANT! Altijd maar weer een nieuwe zondebok vinden. Ik zie de volgende zondebokken al staan…onze kleuters, dan onze peuters en tenslotte zullen de creches steriele ziekenhuiskamers worden! etcetcetc’
VECHTEN:
Mijn lichaam maakt zich klaar om te VECHTEN, te roepen, te brullen. Natuurlijk is dit het gevolg van al mijn eigen oordelen die in mijn hoofd voorbijkomen. De beslissingen die onze regering neemt is niet verantwoordelijk voor hoe ik mij voel, maar wel hoe ik deze beslissingen betekenis geef.
INSTINCT
Het is een natuurlijke reactie om je te verzetten als je iets moet doen wat je niet wil doen. Het is een natuurlijke reactie om onze kinderen te beschermen wanneer ze bedreigd worden in hun ontwikkeling. Dat zijn onze natuurlijke instincten die mee zorg dragen voor onze OVERLEVING en bijdragen aan de evolutie. Zonder instinct, intuïtie schat ik in dat ik wel 100x meer gevaar zou lopen.
HOOFD
Mijn hoofd gaat VECHTEN vanuit alle oordelen die ik heb.
Mijn lichaam gaat VECHTEN vanuit mijn zintuigen die iets als gevaarlijk waarnemen en mijn leven letterlijk bedreigd.
VERZETTEN doe ik veelal vanuit mijn oordelen. En je mag oordelen! Laten we onze oordelen ook niet veroordelen, maar vooral verwelkomen. Luister naar jouw oordelen. Oordelen worden pas echt gevaarlijk als we ze voor ‘waar’ aannemen of als we ons niet BEWUST zijn van onze oordelen. Dan dragen we allemaal bij aan de spiraal van GEWELD.
VERBIND je met jouw OORDEEL. Wat komt het jou vertellen? Let op: HET GAAT NIET OVER DE ANDER! Een oordeel zegt altijd iets over wat jij belangrijk vindt. Oordelen gaan over waardes, behoeftes, schone intenties, verlangens.
Mijn oordelen vertellen mij dat ik zo verlang naar OPENHEID, TRANSPARANTIE, SAMENWERKING, dialoog, respect, diversiteit, jezelf mogen zijn.
In deze waarden leeft er zoveel schoonheid. Als ik mijn innerlijk verzet verbind met mijn (eigen)waarden, voel ik geen verzet meer. Dan word ik ZACHT uitgenodigd om deze waarden te gaan VOORLEVEN ipv erover te spreken, of de andere te gaan overtuigen of te pleiten voor mijn waarheid.
Mensen voelen zich veilig als ze zich verbonden voelen. Als jij je verzet vanuit oordeel, loop je het risico dat dit ten koste gaat van de verbinding en dus ook de veiligheid. VERZET is een manier om je opnieuw te kunnen verbinden. Maar de paradox van het verzet is niet dat je krijgt wat je wilt, maar dat je eerder krijgt wat je niet wilt nl nog meer VERZET.
Wanneer jij werkelijk verlangt naar verbinding, heb je dit eerst in jezelf te zoeken.
HOE?
Simpel, WALK YOUR TALK.
Ik verlang naar openheid. Ga ik dan openheid ervaren als ik me verzet tegen mensen die ik als ‘niet open’ ervaar?
OF ik verbind me met mijn eigen openheid zodat ik me van binnenuit echt kan openen voor de ANDER.
PS Tenslotte wil ik niet zeggen dat je je niet mag verzetten. Je voelt het of je voelt het niet! Maar met mijn schrijven wil ik je met veel mildheid eraan herinneren om goed verbonden te blijven met jouw waarde die zich uit in VERZET! Het is een enorm verschil om je te verzetten vanuit verlangen of vanuit oordeel!
