Zo mooi en zo waar …
Luister jij altijd naar je emoties? Of heb je net zoals ik de neiging om ze te onderdrukken … te negeren of af te leiden door TV te kijken, te eten/snoepen, …?
Leren omgaan met mijn emoties was een heel uitdagende reis voor mij, en is het soms nog.
Mijn verdriet, pijn en ook kwaadheid of andere gevoelens kunnen soms zo overweldigend zijn dat ik ze als het ware in elke cel van mijn lichaam kan voelen. Op zo’n moment nemen mijn gevoelens me helemaal over en lijkt het wel alsof ik het stuur niet meer in eigen handen heb. Alsof ik mijn keuzemogelijkheid verlies en alleen nog maar impulsief kan reageren en meegenomen wordt in een intens avontuur waar ik niet altijd zo blij van word …
Herkenbaar ook voor jou?
Ik voel me zo dankbaar dat ik via Marshall Rosenberg (grondlegger van de Verbindende Communicatie) ontdekte hoe mijn gevoelens eigenlijk als het ware knipperlichtjes zijn, net zoals mijn auto die ook heeft.
Lijkt een beetje een rare vergelijking natuurlijk. Ik vertel je er graag iets meer over.
Als er een lampje in mijn auto gaat branden, is het meestal aangewezen om dat niet te negeren. Als je dat wel doet, zoals bij mij wel eens het geval is :), riskeer je in panne te vallen … Zoals ik wel eens (of meer dan eens ???? ???? ) zonder brandstof viel, of in panne stond op het begijnhof van Gent omdat ik zo graag op tijd bij mijn groep wilde zijn … en de depannagedienst ‘s avonds niet onder de poorten van het begijnhof geraakte om mij weg te slepen. Een lampje negeren is dus meestal niet zo’n goed idee … Het maakt me nl. duidelijk dat mijn auto iets nodig heeft.
Onze gevoelens kan je vergelijken met die lampjes. Ze houden ons wakker/alert. Ze komen ons duidelijk maken dat er wezenlijke behoeften zijn die onze aandacht vragen. En dat geldt zowel voor fijne gevoelens als voor minder aangename gevoelens. Zo zal ik me bijvoorbeeld heel vrolijk gaan voelen als ik iets doe wat ik echt plezierig vind, of me ontroerd voelen als ik iemand iets betekenis vol zie doen voor iemand anders … m.a.w. een fijn gevoel maakt me duidelijk dat belangrijke behoeften van mij vervuld of geraakt worden op dat moment.
Als ik me verdrietig voel, wordt misschien duidelijk hoe ik behoefte heb aan troost en gezelschap … of als ik me geïrriteerd voel, heb ik misschien wel behoefte aan au sérieux genomen willen worden …
M.a.w. geven mijn gevoelens mij de kans om heel dicht bij mezelf te zijn, voeling te krijgen met mijn diepe verlangens en waarden en kan ik daar zorg voor dragen.
Sinds ik dat ontdekte, heb ik alsmaar minder de neiging mijn gevoelens te negeren of om voor afleiding te kiezen.
De betekenis van mijn gevoelens kennen, maakt nog niet dat omgaan met overweldigende gevoelens ineens gemakkelijk werd voor mij.
En ook daar voel ik me weer ontzettend dankbaar dat ik via Geweldloze/Verbindende Communicatie tools aangereikt heb gekregen om mezelf op zo’n manier te ondersteunen bij heftige emoties … dat mijn lijden alsmaar zachter en milder werd … en ik steeds sneller de weg naar, wat Marshall wel eens, ‘warm tears or sweet pain’ noemde. Rouwen i.p.v. lijden. Een plek waar ik de pijn kan dragen …
Dat is wat ik jou ook gun … en wat me onder andere zo motiveert om het werk te doen dat ik doe!
liefs,
corrylaura
