Dat woord komt me de laatste tijd precies heel de tijd voorbij. Als behoefte van mezelf. In mijn antwoord op mensen hun vragen. Als iets dat nodig is voor ik veranderingen kan brengen op mijn werk. Het blijkt belangrijk bij een conflict tussen collega’s. Als zo nodig voor patiënten die in een psychische crisis vertoeven. Erkenning, een weg naar heling. Als verbindingslijm tussen mij en mijn vrienden en eveneens gemis bij mensen waar ik afstand van neem. Erkenning.
Erkenning voor de innerlijke wereld van mensen. Voor de behoeften die er leven.
Erkenning voor wat goed gaat of voor geleverd werk. Erkenning van iemands talenten. Maar ook erkenning van zwaarte of moedeloosheid. Erkenning voor al wat is, zonder oordeel…
Erkenning… Ik lijk het overal te zien, te missen, te voelen, te zoeken, te ontbreken…
Erken ik mezelf? Erken jij mij? Erken ik jou?
Erken ik alles? De mooie en de moeilijke stukken?
Erken ik de realiteit? Erken ik dat er een probleem is? Erken ik dat ik écht iets kan?
Ik zie in gedachten alle mensen op de aardbol rondlopen als kleine miniatuurpoppetjes. Erkennend dat ieder wezentje erkend wil worden op deze wereld. Van betekenis wil zijn. Soms in het klein, soms in het groot. Iedereen wil erbij horen, volwaardig mens mogen zijn. En daarin erkend worden. Met zijn fouten en gebreken. Met zijn kwaliteiten en mooie dromen.
Lange tijd heb ik mijn kwaliteiten en krachten niet kunnen erkennen. Ik zag alleen wat moeilijk ging, wat ik fout deed en wat ik niet kon. Ik dacht dat het vooral belangrijk was om die kant van mezelf te zien en daaraan te werken. Tot ik ook ontdekte hoe belangrijk ik ‘waarheid’ vond, maar eigenlijk niet in waarheid stond als ik niet erkende dat er ook een sterke kant in me is, vol kwaliteiten en vaardigheden. De waarheid is dat beide kanten er zijn. Een fragiele, kwetsbare en een krachtige, sterke kant. Door ze beiden écht te gaan erkennen, kon ik vooruit in het leven.
Verbindende communicatie gaat voor mij over de waarheid erkennen van onze innerlijke wereld. Over echt waarachtig zoeken en voelen wat onze behoeften zijn. Over echt willen kijken voorbij de muurtjes van onze bescherming. Naast onze behoefte aan veiligheid onszelf leren en durven tonen. Erkennend wat echt is. Erkennend dat we allemaal even kwetsbaar zijn. En tegelijk allemaal even krachtig!
Erken.
Warme groet,
Lien
Ps: Enkele synoniemen: aanvaarding, appreciatie, besef, bevestiging, het bestaan geven, het inzien van de juistheid van iets, inzicht, toegeving, waardering, respecteren
