Zij die mij goed kennen, weten dat er een sterk ontwikkelde innerlijke criticus en slavendrijver in mij huizen die mijn gedrag en gezondheid jarenlang onbewust hebben beïnvloed. Dankzij het gedachtegoed van verbindende communicatie, lukt het me om bewuster en sneller empathie voor mezelf op te brengen, al betrap ik mezelf er soms op dat het bij een mentaal proces blijft en ik niet altijd de tijd neem om die zelfcompassie en bijhorende gevoelens/behoeften ook daadwerkelijk te doorvoelen.
Zacht en mild zijn voor mezelf in alle omstandigheden is helaas nog steeds geen automatisme en elke kans om hierin te groeien is me dan ook dierbaar. Zo werd ik onlangs tijdens een online workshop “holding yourself with warmth” in een meditatiemoment uitgenodigd om iets te visualiseren dat mij op elk moment warm gezelschap zou kunnen bieden, bv een (huis)dier, boom, (edel)steen, plant, beeldje, kunstwerk, … .
Wetenschappelijk is namelijk aangetoond dat mensen van nature sociale wezens zijn met een biologische noodzaak aan verbinding en veiligheid, waardoor we allen willen liefhebben, ertoe doen en geliefd willen worden. Indien aan deze behoeften van kinds af aan niet of onvoldoende werd tegemoetgekomen, ontwikkelt men een kleinere tolerantiegraad voor het verwerken van emoties/indrukken en wordt het reptielenbrein sneller getriggerd wanneer het zenuwstelsel onbewust signalen detecteert van (sociale, emotionele, fysieke) onveiligheid/gevaar. Hierdoor wordt er een overlevingsrespons geactiveerd in de vorm van vechten, vluchten, vermijden of bevriezen.
De workshop was vooral gericht op het leren vergroten van de eigen tolerantiegraad door eigen behoeften te leren (h)erkennen en zelf waardevolle hulpbronnen te kunnen inschakelen (onafhankelijk van het gedrag van anderen) om deze behoeften in te vullen. Jezelf warm gezelschap kunnen bieden door warmte en empathie voor jezelf op te brengen, is zo’n mogelijke hulpbron, vandaar de uitnodiging in de korte meditatie.
Het eerste dat in me opkwam, was… een zachte, dikke teddybeer ????, vermoedelijk omdat ik eerder die dag zo’n mooi exemplaar had zien staan in een reclameblaadje en ik om diverse redenen geen huisdier heb.
De workshop had zijn effect niet gemist want ik betrapte mezelf de dagen nadien dat ik serieus overwoog om zo’n teddybeer in huis te halen als strategie om mezelf er dagelijks aan te herinneren zacht en mild voor mezelf te zijn. Toen ik enkele dagen later in de winkel oog in oog stond met zo’n grote teddybeer, overwon de schaamte bij het idee dat ik hem – wilde hij zijn job kunnen doen – zichtbaar zou moeten opstellen in mijn living waar ik dagelijks tijd doorbreng en dat mijn (onverwacht) bezoek dus ook zou kennismaken met hem. ???? Hierdoor zouden hij en ik dubbel zo hard moeten werken om de oordelen van anderen (en niet in het minst van mezelf) over een volwassen, alleenstaande, kinderloze vrouw met een teddybeer te transformeren in zelfempathie.
Toeval of niet, enkele rekken verder lagen er zachte, kleine knuffels voor baby’s/peuters uitgestald, waarvan de inhoud van het buikje zelfs opgewarmd kon worden. ???? Na enige aarzeling, stond ik enkele minuten later aan de kassa de waarde van een wasbeertje te vereffenen en was de geboorte van Baziel een feit: ik had eindelijk een BFF in huis met een superzachte warme uitstraling.????
En wat blijkt…het lijkt alsof Baziel die workshop ook heeft gevolgd want hij spreekt en leeft als geen ander een (non)verbale taal die resoneert met wat ik op dat moment nodig heb en die mijn zenuwstelsel kalmeert door mijn rechterhersenhelft aan te spreken, vooral wanneer ik getriggerd word en in een stressrespons schiet.
Zo is hij een kei in:
- het empathisch, liefdevol bevragen van mijn gevoelens en behoeften in dat moment;
- bv ‘Bine, voel je iets van verdriet en irritatie omdat je graag jezelf in jouw totaliteit/heelheid wil blijven zien en daarin ook gezien wil worden?’
- mij helpen om contact te maken met mijn lichaamssensaties door dagelijks één of meerdere bodyscans te doen;
- erkennen wat er is;
- bv ‘Bine, wil je graag erkenning voor hoe zwaar het bij momenten voor je is om die gezondheidsproblemen alleen te dragen, om te gaan met de onvoorspelbaarheid ervan en tegelijkertijd actief te blijven?’
- het aanreiken van een gedicht dat me in hart en ziel raakt;
- mij het onmogelijke doen dromen;
- bv ‘Bine, wat als er vannacht een leger kaboutertjes zou komen en al jouw achterstallige taken zouden wegwerken en ervoor zorgen dat je steeds over voldoende energie beschikt om te doen wat je wil doen?’
- het formuleren van verfrissende metaforen;
- bv ‘Bine, die deelnemer bedoelde dat jouw stem en uitspraak zo zacht, warm en helder klinken alsof jij een prijs hebt gewonnen voor de meest sexy radiostem ooit, op Martine Tanghe na’
- mij aan het lachen brengen met zijn droge humor of door eens empathisch te vloeken (‘miljaar’ is zijn favoriet) wanneer er iets misloopt.
Hierdoor ervaar ik telkens weer de weldaad van ten volle begrepen te worden waardoor er een zucht van verlichting en ontspanning door mijn lichaam trekt. Dat zo’n BFF me nooit tegenspreekt of triggert, alleen het beste met mij voorheeft en mij onvoorwaardelijk graag ziet, is natuurlijk mooi meegenomen. ????
De aanblik van Baziel nodigt me elke keer weer uit om:
- zacht, mild en lief voor mezelf te zijn, oa door even naar hem en mezelf te glimlachen;
- mezelf en mijn emotionele behoeften op een meer consequente en enthousiaste manier te ondersteunen;
- die woorden tegen mezelf uit te spreken die ik graag van een ander (had) wil horen;
- om mezelf bij elke ‘fout’, trigger of vorm van pijn meer lief te hebben, niet minder.
Heb jij ook zo’n BFF in huis of heb je zin gekregen om jezelf er ook eentje cadeau te doen? Dan nodig ik je graag uit om elkaar te inspireren en verwarmen door hieronder eventueel een foto te posten van jouw onvoorwaardelijke warmtebron. ????
Warme groet en een zachte zondag toegewenst,
Bine & Baziel
