Ik HAAT JE……hoor ik vanuit mijn slaapkamer mijn jongste zoon M(10) roepen tegen de oudste F(12). Net op dat moment ben ik mijn hart aan het uitstorten aan de telefoon tegen mijn beste vriendin. ‘Volgens mij voelen ze mijn innerlijke spanning’: zeg ik halfgroen lachend. Ik probeer mijn aandacht bij mezelf en het gesprek te houden, maar al snel word ik afgeleid door de deurbel die non-stop afgaat. Ik zie, zonder hem echt te zien, de jongste al voor de voordeur staan. Iets nadien hoor ik de toetsen van de piano wilde klanken maken. En 5 minuten later zie ik door de deurkier van mijn slaapkamer hem met een nerf-geweer voorbij marcheren, recht op zijn doel af….de slaapkamer van zijn broer waar ik het geluid van rondslingerende voorwerpen hoor. Mijn oudste zoon raast de trap op en maakt even oogcontact. Ik nodig hem uit met twee zakkende handgebaren om rustig te blijven en even diep te ademen. En ja, ondertussen hang ik ook nog aan de telefoon. Gelukkig keert mijn oudste zoon naar beneden en hoor ik hem op trap mompelen: ‘die is gewoon echt zot!’. M. staat ondertussen met zijn geweer in de deuropening. Ik knipoog en klop met mijn hand op bed als teken om even bij mij te komen liggen. Het is tijd om mijn telefoongesprek af te ronden. Ondanks ik mijn eigen zorgen even parkeer, voel ik me rustig…misschien ook wel een beetje gelaten…maar ook oprecht nieuwsgierig naar het verhaal van M:
‘Ik haat F….ik haat hem al heel mijn leven. Ik hoop dat hij corona krijgt (heeft zich net voor de eerste keer laten testen)en in het ZH beland etcetc.’ Ik voel dat er iets geraakt wordt in mij, maar kies ervoor om toch met mijn empathie bij hem te blijven. ‘Jij voelt je wel heel boos he…eerder woest?’
M: ‘Ja wat denk je zelf als ik 5x STOP zeg en F maakt mijn kapla-werk stuk?!’
Ik: ‘ Jij had dus iets gemaakt waarmee je fijn aan het spelen was?’
De eerste tranen verschijnen.
M: ‘En denk jij dat dat leuk is misschien…zou jij dat leuk vinden als jij iets gemaakt hebt dat F stuk maakt?’
Ik:’Neen, dat zou mij ook boos en verdrietig maken, zeker als ik er zo lekker mee aan het spelen was en dan nog er alles aan gedaan heb om het te beschermen.’
M: ‘ Zie je wel…F is gewoon gestoord!’
Ik:’ Ik kan jouw boosheid echt voelen en begrijpen omdat ik net hetzelfde zou voelen…en het doet ook een beetje pijn om te horen wat je zegt over jouw broer.’
M: ‘Ja, en dat gaat nooit meer veranderen!’
Stilte
ik: ‘Zullen we even naar beneden gaan zodat je me kan tonen wat er stuk is?’
Beneden zie ik F. in de zetel zitten met zijn kubus.
F: ‘Zal ik je eens vertellen wat M ondertussen allemaal kapot heeft gedaan? Hij heeft mijn kubus, waar ik jaren aan gewerkt hebt, helemaal door elkaar gehaald En heb je mijn kamer al eens gezien? M heeft alles op de grond gegooid. Dat is toch niet meer normaal.’
Ik kijk naar M.
M: ‘Ja maar jij hebt iets stuk gemaakt dat ik noot meer hetzelfde opnieuw kan maken. En ik had nog zogezegd om het niet te doen.”
Ik: ‘Het was echt iets unieks voor jou hé en je hebt dan nog zo duidelijk gezegd om het niet stuk te gooien’
F: ‘Ja maar mama, wij waren een spelletje aan het spelen en M zei wel STOP maar tegelijkertijd moest die ook lachen dus deed ik verder.’
Ik: ‘ Voor jou was het blijkbaar verwarrend?’
F: ‘Ja wat denk je als die ook meedoet en zit te lachen. Ik vergeef het hem nooit dat die mijn kubus door elkaar heeft gehaald. ik heb zelfs nog geprobeerd om zijn kapla-blokken opnieuw te maken. Dat is veel gemakkelijker dan mijn kubus.’
M reageert onmiddellijk weer en we zijn weer vertrokken met het PING-PONG spel voor enkele minuten.
Ik onderbreek hen kordaat met het verzoek om dit gesprek te stoppen. Ik geef hen zelfs geen ruimte om nog iets te zeggen want ik ga onmiddellijk verder:
‘Als ik naar F luister, kan ik helemaal voelen en volgen en begrijpen wat je zegt. Ik voel dat je teleurgesteld en boos bent en ik waardeer ook enorm hoe jij toch het werk van M proberen te herstellen hebt. Dankjewel daarvoor! En M, wat kan ik ook goed voelen hoe boos jij je voelt bij het zien instorten van jouw werk dat je zo had proberen te beschermen. Zou het kunnen dat je ook iets wou stukmaken van F. zodat die zou voelen wat jij eigenlijk voelt?
M:’ Ja en ik ben nog altijd boos.’
F: Ja, ik ook!
Ik: ‘Dat lijkt me heel normaal na alles wat er net gebeurd is. Zullen we het even laten rusten voor nu?’
M: ‘Ja, maar je moet niet denken dat ik zijn kamer ga opruimen hoor!’
F: ‘Ik doe het ook niet…wat jij gedaan hebt.’
Ik: ‘Kunnen we het voor NU echt even laten rusten? We gaan er nu toch niet uit geraken, maar misschien kunnen we het wel even laten rusten. Het is moeilijk om naar elkaar te luisteren, maar ik ben wel heel blij en opgelucht dat ik wel naar jullie heb kunnen luisteren. Zullen we het hierbij even laten?’
Er wordt stilzwijgend ingestemd!
M. kruipt dicht tegen me aan in de zetel en F. begint na 5 minuten spontaan iets te vertellen over een game dat hij vandaag ontdekt heeft. M. luistert nieuwsgierig en F. vraagt of hij het wil zien. Binnen de 5 minuten zijn ze samen naar de I-pad aan het kijken.
Ik voel vertrouwen dat het goed komt en laat los. ik voel me dankbaar voor mijn empathische skills die hebben bijgedragen aan RUST, zonder oplossing.Nadat ze elk in hun bed gekropen zijn, vraagt M of ik nog even bij hem kom liggen.
‘Mama, ik heb daarnet F. geholpen bij het opruimen van zijn kamer.’
Ik leg me dicht achter hem aan met mijn armen om hem heen en fluister:
‘Dankjewel schat….dat doet echt deugd om te horen.’
Wil jij ook jouw empathische skills trainen alsook eerlijk en oprecht spreken zonder jezelf te verliezen in al je eigen emoties?
Op 17 en 18 augustus geef ik een basistraining in verbindende communicatie mbt kinderen en/of jongeren!
Inschrijven via onderstaande link:
